Snickers Workwear 2021 pl 1
EN ISO 11612 Odzież ochronna chroniąca przed gorą
cem i płomieniem. EN ISO 11612 określa właściwości odzieży zaprojektowanej dla ochrony przed gorącem i/lub płomieniem (bez ochrony dla strażaków i spawaczy). Norma informuje o poziomie ochrony przed zapłonem z różnych źródeł ciepła: (A) odporność na ograniczone rozprzestrzenianie się płomienia, odporność na zapłon powierzchniowy A1 i zapłon krawędzi materiału A2, zgodnie z metodą badania ISO15025; (B) odporność na ciepło konwekcyjne i otwarty płomień, zgodnie z metodą badania ISO9151; (C) odporność na promieniowanie cieplne, zgodnie z metodą badania ISO6942; (D) odporność na rozpryski ciekłego aluminium, zgodnie z metodą badania ISO9185; (E) odporność na rozpryski ciekłego żelaza, zgodnie z metodą badania ISO9185; i (F) odporność na ciepło kontaktowe (płaskie żelazko, gorąca płyta itp.), zgodnie z metodą badania ISO12127-1. Odzież certyfikowaną zgodnie z EN ISO 11612 należy nosić wraz z innymi ubraniami ochronnymi, które spełniają wymagania normy EN ISO 11612. Ponieważ norma wymaga pełnej ochrony rąk i nóg, t-shirty i krótkie spodnie z definicji nie spełniają jej wymagań. Jednak użytkownik może nosić ubrania certyfikowane zgodnie z EN ISO 14116 (które mają odmienne zalecenia odnośnie kroju) pod spodem, aby zapewnić sobie lepszą ochronę. Dla zapewnienia pełnej ochrony, głowa, szyja, dłonie i stopy muszą być zakryte innymi certyfikowanymi elementami odzieży ochronnej. Należy pamiętać, że odzież zaklasyfikowana jako bielizna powinna być zawsze noszona razem z odzieżą wierzchnią spełniającą wymagania normy EN ISO 11612. Sama bielizna nie zapewni właściwego poziomu ochrony. EN ISO 14116 Odzież ochronna przed ograniczonym rozprzestrzenianiem ognia. EN ISO 14116 określa działanie odzieży ochronnej dla pracowników narażonych na okazjonalny krótki kontakt z otwartym ogniem, bez żadnych innych zagrożeń termicznych. Ta norma jest “lżejszą” wersją EN ISO 11612 i dotyczy odzieży bez pełnej długości rękawów i nogawek oraz akcesoriów, takie jak czapki z daszkiem, czapki, kominiarki, skarpety, slipy itp. EN ISO 14116 jest definiowana trzema indeksami - 1, 2 i 3, gdzie Indeks 3. określa najwyższe wymogi ochrony. Materiały mające indeks 1. nie mogą być noszone przy skórze, a ubrania zawierające materiały o Indeksie 1 powinny być noszone jedynie na wierzchu odzieży o indeksie 2 lub 3. Pomimo wszystkich stosowanych środków ostrożności, każdego roku dochodzi do wielu wypadków związanych z łukiem elektrycznym. Norma IEC 61482-2 określa wymogi dotyczące odzieży chroniącej przed zagrożeniami termicznymi stwarzanymi przez łuk elektryczny. Taka odzież zalicza się do kategorii ryzyka III, znajdującej zastosowanie do elementów odzieży noszonych w okolicznościach poważnego zagrożenia, i jest certyfikowana jako przeciwdziałająca doznaniu poparzeń drugiego stopnia w razie przeskoku iskry. Celem wyznaczania poziomu bezpieczeństwa produktów, odzież poddaje się badaniom wykonywanym dwiema różnymi metodami: testem łuku nieosłoniętego i testem w zamknięciu. Owym metodom badania odpowiadają różne ustawienia próbne, konfiguracje łuku, parametry testowe, procedury badania i parametry wynikowe. Wyniki badania uzyskiwane różnymi metodami nie są ani porównywalne fizycznie, ani też wzajemnie przeliczalne matematycznie. Poziom ochrony przed działaniem łuku musi zostać sprawdzony albo jedną, albo drugą z tych metod. Podczas testu w zamknięciu, obiekt jest poddawany działaniu ukierunkowanego przeskoku iskry na poziomie 4 kA, co odpowiada klasie zabezpieczenia przed łukiem (APC) 1, lub na poziomie 7 kA, co dotyczy APC 2. ATPV czy EBT50 Wynik badania metodą łuku nieosłoniętego wyraża się w kaloriach – jednostką jest cal/cm2. Wielkość wyrażona w kaloriachwskazuje, jak dużą ilość ciepła bądź energiiwytrzymuje siędo momentu, w którym istnieje 50% prawdopodobieństwo doznania oparzenia drugiego stopnia. Oprócz wyniku wyrażonego w kaloriach, wyznaczona zostaje wielkość ATPV (Arc Thermal Performance Value, odporność IEC 61482-2 Odzież chroniąca przed skutkami działania łuku elektrycznego. termiczna na łuk) bądź EBT50 (Energy Break-open Threshold, próg energetyczny przełamania – punkt, w którym w materiale zaczynają powstawać otwory). Żadna z tych dwóch wielkości nie jest bardziej miarodajna od drugiej. Zasadniczo natomiast, elementy odzieży i materiały opisywane za pomocą wielkości EBT50 cechują się na ogół lepszą izolacją niż wytrzymałością, podczas gdy elementy odzieży i materiały opisywane za pomocą wielkości ATPV charakteryzuje zazwyczaj lepsza wytrzymałość niż izolacja. ELIM — wyeliminować ryzyko oparzenia drugiego stopnia Podczas gdy wielkości ATPV oraz EBT50 wskazują, przy jakim poziomie energii występuje 50% prawdopodobieństwo powstania oparzenia drugiego stopnia. to wielkość ELIM (graniczna wartość energii zdarzenia) określa poziom energii, przy jakim unikniesz ryzyka oparzenia drugiego stopnia. Pamiętaj jednak, że niezależnie od tego występuje ryzyko odniesienia obrażeń w postaci oparzeń pierwszego stopnia. Wielkość ELIM oblicza się na podstawie średniej z trzech najwyższych odnotowanych poziomów energii zdarzenia nieskutkującego przerwaniem, rozrywającym skurczeniem ani też przekroczeniem krzywej Stolli. Owe trzy punkty danych energii zdarzenia wybiera się tuż poniżej obszaru mieszanego według raportu z badania. Krzywa Stolli określa poziom przenikania energii cieplnej (kalorii) według czasu przenikania oraz poziomu wytworzonej energii cieplnej. UWAGA! Przed niebezpiecznym działaniem łuku elektrycznego chronić musi każdy z elementów noszonej odzieży! Dotyczy to również bielizny, skarpet, rękawic, bielizny oraz T-shirtów lub koszul noszonych pod warstwą wierzchnią. Pamiętaj: im więcej nosisz warstw odzieży chroniącej przed łukiem elektrycznym, tym wyższy poziom Twojego bezpieczeństwa. PPE 185